یکی از بیمارهای مرگ بار و بسیار موضمن دربین گوسفندان و در برخی موارد در گوساله ها، بیماری ذات الریه می باشد. بیماری ذات الریه pulmnary disease of the sheep در بین دام های گوسفندی جزء نوعی از بیماری های می باشد که آسیب زیادی به دام وارد می کند.
گوسفندان و گوساله هایی، بیشتر به بیماری ذات الریه دچار می شوند که بدن آنها دارای مقاومت کمی بوده و ضعیف می باشند، که در برخی از موارد ذات الریه را با نام پنومونی می شناسند.
ذات الریه همراه با میکروب ها و باکتری هایی در بدن دام نفوذمی کند، که این ویروس ها باعث ضعیف شدن سیستم دافعی بدن گوسفندان و گوساله ها می شود که بیمارهای گوناگون را به دنبال دارد.
بیماری ذات الریه در دام و گوسفندان و نحوه پیشگری از آن
بیماری ذات الریه ممکن است در گوسفندان بر اثر عواملی هم چون مصرف خوراک آلوده باشد، همچنین ایجاد این بیماری در بین گوساله های دو و سه ماهه ممکن است براثرنداشتن خوراک مناسب وهمچنین خوردن اولین شیر ترش بعد از تولد باشد، در واقع این عوامل بدن گوسفندان و گوساله ها را ضعیف می کند.
بیماری ذات الریه چه علائمی دارد؟
- یکی از شایع ترین و نمایان ترین علائم بیماری ذات الریه تب بسیار شدید در بین دام ها می باشد.
- اگر گوسفند زنده دچار تنفس های غیر عادی شد به این صورت که تعداد نفس های او روبه افزایش بود، می تواند نشان از بیماری ذات الریه باشد.
- یکی دیگر از علائم بیماری ذات الریه در بین گوساله ها هنگام شیر خوردن نمایان می شود، به این صورت که خوردن شیر برای گوساله سخت می باشد.
- اگر از چشم گوسفند بدون دلیل آب بریزد ممکن است نشان از بیماری ذات الریه باشد همچنین سرفه کردن و نداشتن اشتها جزء علائم بیماری ذات الزیه می باشد.
شایان به ذکر است که در صورت مشاهده تمامی علائم ذکر شده، حتما گوسفند و گوساله را تحت درمان قرار دهید، چرا که این بیماری همانند بیماری کراز گاو، بسیار خطرناک می باشد و در صورتی عدم رسیدگی باعث مشکلات بسیاری زیادی در دام و حتی از بین رفتن آن می شود.
بیماری ذات الریه همانند سایر بیماری های دامی ممکن است شیوع پیدا کند. این بیماری به شرایط نگه داری دام نیز بسیار بستگی دارد، از این رو باید دام در محل مناسبی نگه داری شود، اگر گوسفندان در مکان های که در زیر اشاره میکنیم نگه داری شوند دچار بیمارهای مختلفی از جمله ذات الریه می شوند.
مکان های نامناسب نگه داری دام به شرح زیر می باشند :
- مکانی که در آن جا تعداد زیادی گوسفند نگه داری شود یعنی بیش از حد ظرفیت آنجا.
- عدم داشتن دستگاه های تهویه ها و بسته بودن فضا.
- دارا بودن رطوبت بالا و همچنین سرد بودن آن مکان بسیار خطرناک می باشد.
- علاوه بر مکان نگه داری گوسفندان و گوساله ها، تغذیه آن ها نیز تاثیر زیادی در شیوع بیماری ذات الریه دارد.
به این صورت که اگر دام به مقدار بیش تر از حد معمول تغذیه کند همچنین گوساله نیز شیر زیادی مصرف کند می توانند دچار بیماری های مختلفی شوند.
همچنین اگر گوساله و گوسفندان دارای خوراک مناسبی نباشند یعنی تغذیه آن ها فاقد انواع ویتامین ها باشد باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن آن ها و در نتیجه باعث شیوع بیماری ذات الریه می شود.
روش های متفاوتی برای جلوگیری از شیوع بیماری ذات الریه وجود دارد که در ادامه مطالب آنها را ذکر می کنیم.
- رعایت کردن اصول بهداشتی در نگه داری و مراقبت از دام ها.
- پرهیز از نگه داری دام ها در مکان های که دارای رطوبت و خیسی می باشند.
- رعایت کردن فاصله زمانی دقیق برای انجام واکسیناسیون و انجام تمام دوره های واکسیناسیون می تواند گوسفندان و گوساله ها را از خطر مبتلا شدن به بیماری ذات الریه نجات دهد.
در این رابطه می توانید بخوانید:
بیماری شاربن یا سیاه زخم در دام و گوسفند
هر بیماری که در دام مشاهده شود می تواند خسارت ها و تلفات زیاد را به همراه داشته باشد و یک از این بیماری ها نیز بیماری شاربن علامتی است که در دام زنده اتفاق می افتد، و در حال حاضر به عنوان یک بیماری خطرناک شناخته شده است که دام ها را درگیر می کند و لازم است دامدار با این بیماری آشنا باشد.
بیماری شاربن علامتی در گوسفند و گاو
این بیماری یکی از بیماری های عفونی حاد است که باعث ایجاد عوارض زیاد و مشکل سازی برای دام ها نیز می شود، عارضه هایی که از این بیماری ناشی می شوند زیاد هستند و در صورت ابتلای دام تلفات آن زیاد است، برای اینکه دامدار کمتر متوجه ضرر و از دست دادن دام های خود شود لازم است که این بیماری و علائم آن را بشناسید.
انتقال بیماری شاربن چگونه است؟
انتقال بیماری شاربن به وسیله میکروبی است که در خاک وجود دارد و از این طریق به بدن دام منتقل می شود و در خاک مراتع نیز احتمال انتقال آن به بدن دام بیشتر است و با ورود به قسمت دستگاه گوارشی دام در او علائم بیماری بیشتر می شود.
بیماری های دیگر شایع در دام های زنده
- بیماری تب کیو د
- بیماری هیداتیدوز که در گوسفندان اتفاق می افتد.
- بیماری ذات الریه که در دام های زنده رخ می دهد.
نشانه های بیماری شاربن علامتی در گوسفندان
از علائم شایع و واضح که در بیماری شاربن رخ می دهد و به راحتی میتوان به تأثیر آن در دام پی برد این است که عضلات دام به خصوص عضلات پای او را درگیر می کند و کم کم جراحتی به وجود می آید که باعث لنگش نیز می شود و دام نمی تواند خیلی راحت مثل قبل راه برود.
نشانه های بیماری شاربن در بین گاوها
یکی از مواردی که در بین دام هایی مانند گوسفند و گاو مشاهده می شود در ارتباط با بیماری شاربن این است که در هر دوی این دام ها لنگش مشاهده می شود، این لنگش هم به خاطر ورم کردن عضلات پا و شکم رخ می دهد، از عوارض دیگری که میتوان به آن اشاره کرد این است که در جایی که ورم به وجود می آید گاز وجود دارد و رنگ ناحیه ورم کرده تغییر می کند، البته باید دقت کرد که در بعضی موارد شدت انتقال میکروب به حدی بالا است که اصلا این علائم امکان بروز ندارد و دام تا یک الی دو روز بعد از بین می رود و تلف می شود.
راه های پیشگیری از بیماری شاربن علامتی
خیلی از موارد بیماری شاربن علامتی تلفات زیادی وجود دارد و همین تلفات زیاد باعث می شود که برای اینکه بتوان تلفات آن را کمتر کنند، استفاده از روش های پیشگیری مد نظر قرار دارد، برای پیشگیری بقیه دام ها به این بیماری می توان لاشه های دام های بیمار را سوزاند و هم چنین از واکسیناسیون در زمان های مناسب استفاده کرد، برای پیشگیری از بیماری شاربن علامتی زمان استفاده از واکیسناسیون در فصل بهار و هم چنین ماه های آخر زمستان است.
خب به پایان این مقاله یعنی بیماری ذات الریه و شاربن یا سیاه زخم در دام گوسفند، بره، گاو و گوساله رسیدیم امید واریم مورد استفاده شما عزیزان قرار گرفته باشد. همچنین می توانید از طریق وبلاگ سایت به دیگر مقالات آموزشی ما دسترسی داشته و آنها را در راستای بالا بردن اطلاعات دام داری مطالعه کنید.
منبع: دامداران پاک
